Κατά καιρούς διαβάζω «Η ζωή είναι πολύ μικρή για κακό καφέ/άσχημα ρούχα/ανιαρούς ανθρώπους γύρω σου». Και πραγματικά συμφωνώ με αυτό. Αναρωτιέμαι όμως βαθιά πόσοι είναι τελικά αυτοί που αναζητούν έναν καλύτερο καφέ για να ξεκινήσουν τη μέρα τους, που ψάχνουν ρούχα που ταιριάζουν περισσότερο στην ιδιοσυγκρασία τους και όχι στη μόδα, που διώχνουν από δίπλα τους ανιαρούς και τοξικούς ανθρώπους και βάζουν στη ζωή τους ανθρώπους που πραγματικά τους γεμίζουν και τους κάνουν χαρούμενους.
Όταν αποφασίζω να αλλάξω, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα συναντήσω μικρές ή μεγάλες δυσκολίες. Πριν ξεκινήσω όμως μια αλλαγή, χρειάζεται αρχικά να παρατηρήσω και να παραδεχτώ ότι χρειάζομαι να αλλάξω. Και αυτό το πρώτο βήμα, είναι αρκετά συχνά και το πιο δύσκολο.
Είμαι καλά εδώ; Όπως είμαι, με αυτά που έχω, με αυτά που κάνω, με τους ανθρώπους που επέλεξα να έχω στη ζωή μου, εδώ που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή;
Αν τολμήσω να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου, η ερώτηση αυτή κάποιες φορές θα συνοδεύεται από μια σκληρή απάντηση. Μια απάντηση που σπάει τον καταναγκασμό του να λέω ότι είμαι καλά ενώ δεν είμαι. Μια απάντηση που πιέζει για αλλαγή.
Η ζωή είναι όντως μικρή, όταν δεν τη ζω όπως θέλω. Για να τη ζήσω όπως εγώ θέλω, οφείλω να θέτω στον εαυτό μου αυτή την ερώτηση κάθε μέρα και να ρισκάρω να δώσω αρνητική απάντηση, αγνοώντας τις δικαιολογίες που έμαθα να λέω. Και τότε, αν φυσικά το θελήσω, οφείλω να αλλάξω και να επιλέξω κάτι άλλο. Το οφείλω στον εαυτό μου. Κι αν στην αρχή θα είναι δύσκολο να λειτουργώ έτσι, στην πορεία θα είναι πια συνηθισμένο. Γιατί το να κάνω επιλογές που μου ταιριάζουν, θα μου είναι πλέον βίωμα.
Δεν παραμυθιάζομαι. Οι ριζικές αλλαγές δεν έρχονται έτσι εύκολα. Αρκετές φορές είναι επώδυνες. Απαιτούν τον κόπο μου, το χρόνο μου και την προσήλωσή μου. Υπάρχουν όμως και εκείνες οι μικρές, καθημερινές αλλαγές που δεν με βγάζουν πολύ έξω από τα νερά που έμαθα ως τώρα να κολυμπώ. Ακόμα κι αυτές όμως, βελτιώνουν αυτό που νιώθω, αυτό που κάνω, αυτό που είμαι. Μάλιστα, αρκετά συχνά οι μεγάλες αλλαγές προκύπτουν σταδιακά από πολλές μικρές.
Σε βάθος χρόνου θα κοιτάξω πίσω μου. Είναι ωραίο να το κάνει κανείς αυτό. Τότε πιστεύω ότι δεν θα εστιάσω στις αλλαγές που έκανα, στις δυσκολίες που συνάντησα και στο πόσο επώδυνες ήταν, αλλά στα αποτελέσματα που αυτές μου έφεραν. Και αυτό λέει πολλά για τις ίδιες τις αλλαγές!
