Οι τέλειες ζωές των άλλων είναι αυτές που ακτινοβολούν ευτυχία και πληρότητα, εκπέμπουν χαρά, επιτυχία και διακατέχονται από υλικές και μη απολαύσεις. Έχουν χρώμα, κίνηση, εξωστρέφεια, ζωντάνια. Είναι αυτές στις οποίες όλοι είναι χαμογελαστοί, χωρίς ίχνος θλίψης στα πρόσωπά τους, ενώ έννοιες όπως η δυστυχία, η ασθένεια, η ανεργία, το πένθος ούτε καν υπονοούνται.

Οι τέλειες ζωές των άλλων είναι αυτές που συχνά συναντάς μπροστά σου, μέσα από την οθόνη σου, αυτές που φτάνουν στα αυτιά σου. Αυτές που μεταξύ πολλών άλλων επιλέγεις να προσέξεις. Σε γοητεύουν και σε έλκουν σε σημείο που αναπόφευκτα οδηγείσαι στη σύγκριση με τη δική σου ζωή. Σε μια ζωή που μπροστά σε αυτές τις τέλειες, μοιάζει ξαφνικά ανούσια και άχρωμη, γεμάτη μόνο με δυσκολίες και υποχρεώσεις. Χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τα μάτια των άλλων. Χωρίς καμία αίγλη.

Και τότε η σύγκριση μπορεί να αποβεί ολέθρια. Τα βάζεις με την κακιά μοίρα, τις άσχημες συνθήκες, την άδικη κοινωνία, τους ανεύθυνους γονείς, τον ανάξιο εαυτό σου. Αναρωτιέσαι τι κάνεις λάθος και γιατί εσένα δεν σου αξίζει μία τέλεια ζωή. Τι παραπάνω έχουν οι άλλοι; Γιατί εσύ είσαι ο άτυχος και οι άλλοι οι τυχεροί;

Μέσα στην απογοήτευση, το θυμό και την αδικία, χρειάζεται να σκεφτείς ψύχραιμα…

Πολλές φορές ένα εντυπωσιακό περιτύλιγμα, σε κάνει εσφαλμένα να πιστεύεις ότι και το εσωτερικό του είναι εξίσου εντυπωσιακό. Με παρόμοιο τρόπο, οι τέλειες ζωές είναι ικανές να σε παραπλανήσουν. Στην πραγματικότητα, αυτό που δείχνουν είναι το έξω και όχι το μέσα, το μερικό και όχι το σύνολο, το ‘’σκηνοθετημένο’’ και όχι το αληθινό. Το τέλειο σε όλα τα επίπεδα δεν υπάρχει πουθενά. Ακόμα και αν υπήρχε, πιθανότατα δεν θα συνοδευόταν από την ανάγκη προβολής. Οι άλλοι με τις τέλειες ζωές τους, για τους δικούς τους λόγους έχουν την ανάγκη να προβάλλουν αυτό το κομμάτι τους, κρύβοντας με δεξιοτεχνία όσα δεν ταιριάζουν με το τέλειο.

Είναι σίγουρο ότι και εσύ έχεις κάποια κομμάτια τέλειας ζωής. Έχεις όμως την ανάγκη να τα προβάλλεις;