Σε αγαπώ γιατί με αγαπάς και εσύ. Γιατί αν δεν με αγαπούσες, δεν θα νοιαζόμουν για σένα.

Σε αγαπώ γιατί με φροντίζεις, είσαι δίπλα μου και με στηρίζεις. Αν δεν τα έκανες όλα αυτά, δεν θα σε χρειαζόμουν.

Σε αγαπώ γιατί μου καλύπτεις τις ανάγκες, όποιες και αν είναι αυτές. Αν σταματήσεις να το κάνεις, απλά θα σταματήσω να σε έχω ανάγκη.

Σε αγαπώ γιατί με αντέχεις. Αν κουραστείς, με τον καιρό θα κουραστώ και εγώ.

Σε αγαπώ γιατί για τους δικούς σου λόγους έλκεσαι από εμένα. Αν πάψεις να το κάνεις, θα ξεκινήσω λίγο-λίγο να σε απορρίπτω.

Σε αγαπώ, γιατί μου είσαι οικείος, σε συνήθισα. Αν γίνεις ένας ξένος, δεν θα νιώθω ασφαλής δίπλα σου.

Σε αγαπώ γιατί με τα χρόνια αλλάζεις σε κάτι που μου κάνει. Αν δεν μου έκανες, θα ένιωθα κάτι άλλο, όχι αγάπη.

Σε αγαπώ γιατί λες «ναι» σε μένα. Και όταν επιμένεις, σταδιακά λέω «ναι» στον εαυτό μου. Και τότε νιώθω καλά και είμαι σε θέση να σου ανταποδώσω αγάπη.

Σε αγαπώ γιατί σε νοιάζομαι, σε χρειάζομαι, νιώθω ασφάλεια κοντά σου, σε έχω ανάγκη, με βολεύεις, με ελκύεις, μου κάνεις.

Σε αγαπώ από επιλογή και όχι γιατί έτυχε. Θέλω και σε αγαπώ.

Και όταν σε αγαπώ, με αγαπάς και εσύ! Και έτσι συνεχίζουμε…